cz. 14

Po chwili do salonu wparowała cała drużyna Skry z trenerem na czele. Z wrażenia nie mogłam wypowiedzieć słowa.

-Widzę, że się cieszysz, że nas widzisz – zaśmiał się Kłos.

-Jasne, że się cieszę. Po prostu jestem trochę zdziwiona że przyszliście tutaj wszyscy.

-Chcieliśmy zobaczyć czy wszystko z tobą w porządku.

-Jak się czujesz? - zapytał mnie trener.

-Bardzo dobrze, naprawdę nie wiem po co Wojtek upierał się żeby zawieść mnie do tego szpitala.

-Po prostu bardzo się o ciebie martwię.

-Bardzo dobrze zrobił. Nie można zostawiać takich rzeczy bez sprawdzenia.

-Nie rozmawiajmy już na ten temat. Chcecie coś do picia? - zebrałam zamówienia od wszystkich. Po chwili i tak nie pamiętałam już co kto zamawiał. Wstawiłam po prostu wodę w garnku i czekałam aż się ugotuje w końcu litr wody to mało na tylu ludzi.

-Chyba wam w czymś przeszkodziliśmy – do kuchni wszedł Kłos.

-Dlaczego tak myślisz?

-Nieuczesane włosy, źle zapięta bluzka. Fakty mówią same za siebie.

-Spojrzałam na swoją bluzkę i rzeczywiście guziki były źle zapięte.

-Mam nadzieję, że reszta się nie domyśliła.

-Po minach kilku chłopaków było widać, że się domyślają, ale nikt nie powiedział nic głośno.

-Pomożesz mi zrobić napoje. Tylko zapytaj się jeszcze raz co chcą bo zapomniałam, a najlepiej to sobie zapisz.

-Ok.

-Kiedy wracasz do treningów?

-Jutro, nie ma sensu żebym siedziała w domu.

-Wolałbym żebyś została jeszcze przez jakiś czas w domu.

-Nie bądź nadopiekuńczy Wojtuś. Nic mi nie jest, czuję się dobrze mogę wrócić do treningów.

-Jak chcesz, nie mogę ci w końcu zakazać.

-Jakie macie plany na następny weekend? - spytał Andrzej

-Jedziemy do moich rodziców – odezwał się Wojtek.

-Szkoda, myślałem, że wpadniecie do mnie na imprezkę, ale widzę, że chcesz poznać swoich przyszłych teściów.

-Jak dla mnie jest jeszcze na to troszeczkę za wcześnie, ale Wojtek się uparł.

-Chcę im przedstawić najważniejszą kobietę w moim życiu, co w tym dziwnego?

-Nic, ale widzę, że Weronika nie przejawia twojego hurraoptymizmu.

-Trudno, będzie musiała jakoś to przeżyć.

-Wiecie co chłopaki, chyba będziemy się zbierać w końcu Weronika na pewno chce odpocząć – puści mi oczko Kłos.

-To do zobaczenia jutro na treningu.

-Cześć Weronika – odparli wszyscy chórem.

Po chwili obok mnie pojawił się Włodarczyk.

-To na czym skończyliśmy? - pocałował mnie namiętnie w usta, następnie wziął na ręce i zaniósł do sypialni, a co tam się stało to już chyba nasza sprawa.

oddaje kolejną i do następnego ;)