cz. 10

Po wyjściu Wojtka pielęgniarka zabrała mnie na badania. Do sali wróciłam dopiero po godzinie. Mówiłam, że nie byłoby sensu żeby Wojtek siedział w szpitalu, tyle czasu zmarnowałby na siedzenie w pustej sali. Położyłam się do łóżka i postanowiłam, że położę się spać, bo byłam już strasznie zmęczona tym całym dniem. Oczywiście nie dane mi było pospać w spokoju bo gdy tylko zasnęłam usłyszałam dźwięk mojego telefonu.

-Halo

-No cześć księżniczko.

-Helo książę.

-Czemu masz taki dziwny głos.

-Bo właśnie mnie obudziłeś.

-Przepraszam nie wiedziałem, że spałaś.

-Skąd mogłeś wiedzieć?

-Ale nie gniewasz się na mnie?

-Gdzieżbym śmiała.

-Dzwonię żeby zapytać jak się czujesz?

-Wszystko w porządku. Strasznie długo mnie maglowali z tymi badaniami, ale teraz mam już spokój, a u ciebie co tam?

-Siedzę sobie właśnie przed telewizorem i oglądam powtórkę ostatniego meczu. Szkoda, że nie udało nam się wygrać.

-Wojtek mówiłam już ci tyle razy. Nie przejmuj się tym, nie każdy mecz można wygrać. Staraliście się, ale coś nie wyszło.

-Byliśmy tak blisko.

-Czasem tak jest, że jedna akcja decyduje o losach meczu, proszę cię nie dręcz już się tym to bez sensu. Następnym razem na pewno uda wam się wygrać.

-Dobrze kochanie nie będę już o tym myślał. Wiesz, że dzwonił do mnie Facundo?

-Czego chciał?

-Pytał się o ciebie. Chyba się martwi.

-Nie potrzebuję jego troski. Co mu powiedziałeś?

-Prawdę, że jesteś na badaniach i jeżeli wszystko będzie w porządku jutro wypuszczą cię do domu.

-Mam nadzieję, że nie mówiłeś mu w którym szpitalu leżę. Wojtek jesteś tam? Powiedziałeś mu?

-No tak jakoś wyszło, przepraszam.

-Dobra nie ważne.

-Może ja nie będę ci już przeszkadzał. Wpadnę jutro. Dobranoc księżniczko.

-Dobranoc mój książę.

Gdy tylko skończyłam rozmowę z Wojtkiem odłożyłam telefon z powrotem na szafkę i zasnęłam.