cz. 5

Rano obudził mnie silny ból głowy. Wstałam niechętnie z łóżka i udałam się do kuchni. Otworzyłam lodówkę i wydobyłam z niej maślankę. Usiadłam na parapecie i zaczęłam zastanawiać się co takiego nawyrabiałam wczoraj. Musiałam całkiem dużo wypić bo nie pamiętałam kompletnie nic. Moje rozmyślenia przerwało otworzenie się drzwi łazienkowych. Po chwili w drzwiach kuchni pojawił się Wojtek.

-Mógłbyś nie rozbijać się od rana?

-Widzę, że główka boli. - zaśmiał się

-Zabawne wiesz, przypomnę ci twoje słowa jak wrócisz z jakiejś imprezy klubowej.

-Oj nie denerwuj się już tak.

-Kto powiedział, że w ogóle się denerwuję. Jestem bardzo spokojna.

-Dobra nie będę się z tobą kłócił. Masz tabletkę bo widzę, że umierasz.

-Dzięki łaskawco.

Wzięłam tabletkę od Wojtka i poszłam do swojego pokoju. Nie miałam najmniejszej ochoty zastanawiać się co na siebie założyć więc postawiłam po prostu na zwykły dres. Potem skierowałam się do salonu. Położyłam się na kanapie i z pilotem w ręce przejrzałam chyba wszystkie programy. Jak zwykle nie było na czym oka zawiesić więc zostawiłam Eskę i postanowiłam posprzątać. Kiedy kończyłam sprzątać salon przy moim boku pojawił się Wojtek.

-Pomóc ci w czymś?

-Jak chcesz możesz posprzątać w kuchni.

-Ok, ale jeśli mi pomożesz.

-Niech będzie, chodź. Ja biorę się za kuchenkę, a ty zajmij się lodówką.

-Już ci przeszło?

-Bez przesady wcale nie było ze mną tak źle.

-Dobrze, że nie widziałaś siebie wczoraj.

-Było aż tak źle?

-Pomijając to, że chciałaś koniecznie zaciągnąć mnie do łóżka to nie.

-Serio?

-Serio, serio.

-Mam nadzieję, że między nami do niczego nie doszło.

-Nie martw się ja zachowałem zimną głowę chociaż nie powiem kusiło mnie żeby nie słuchać rozumu tylko serca.

-Przestań – rzuciłam w niego ścierką, którą trzymałam w ręce.

-Następnym razem nie wystawiaj mojej silnej woli na taką próbę bo jeszcze ci ulegnę.

-A może ja tego chciałam? - przysunęłam się do niego

-Przestań tak mówić byłaś pijana.

-Ale teraz nie jestem – wspięłam się na palce i delikatnie go pocałowałam. W pierwszej chwili nie za bardzo wiedział co się działo, ale później zaczął oddawać moje pocałunki.

-Weronika co to miało oznaczać?

-Cholernie mi się podobasz. Nie chciałam mówić ci o tym wcześniej bo nie byłam gotowa, ale po ostatnim wyznaniu Facundo zrozumiałam, że to ciebie darzę uczuciem. Nie powiesz nic?

-Nie wiem co powiedzieć.

-Dobra wygłupiłam się sorry. - odwróciła się na pięcie i chciała wyjść z kuchni

-Tego nie powiedziałem. - złapałem ją za biodra i odwróciłem w swoją stronę i zachłannie wpiłem w jej usta.