cz. 39

Usiadłem na krześle obok łóżka i wziąłem jej dłoń w swoją.

-Kochanie proszę cię obudź się. Tak bardzo mi ciebie brakuje. Nawet nie wiesz jak bardzo za tobą tęsknię.

Po chwili usłyszałem skrzypnięcie drzwi, a do sali wszedł Facundo z Sebastianem.

-Możemy wejść?

-Jasne wchodźcie.

-Byłeś u lekarza?

-Tak, byłem. Nie wiadomo kiedy Weronika się obudzi. Może jutro, może za tydzień, a może za rok.

-Musimy wierzyć, że wszystko będzie w porządku. Co ja mówię, na pewno będzie. Weronika jest silna, na pewno szybko się obudzi.

-Mam nadzieję bo nie mam już siły. Ten czas bez niej był straszny.

-Weronika też bardzo to przeżywała.

-Powinienem ci podziękować za to, że się nią zająłeś.

-Nie masz za co dziękować. Weronika to wyjątkowa dziewczyna, cieszę się, że miałem okazję ją poznać. Poza tym jest świetną siatkarką. Matko kochana, zupełnie zapomniałem powiadomić klubu o tym co się stało. Na pewno się denerwują. Zostawię was na chwilę samych i zadzwonię do prezesa.

-Dzwoniłeś do trenera?

-Tak, wyjaśniłem mu całą sytuację i powiedział, że możemy zostać tutaj na jakiś czas. Na razie nie ma żadnych ważnych meczy.

-Wiedziałem, że zawsze można na niego liczyć.

-Fakt Miguel to równy gość.

-Facundo widziałeś?

-Co?

-Weronika ona poruszyła palcami.

-Może ci się wydawało?

-Nic mi się nie wydawało. Popatrz - ponownie poruszyła palcami - leć po lekarza.

-Jasne, już biegnę.

Po chwili na salę wpadł lekarz prowadzący Weroniki.

-Co się dzieje?

-Niech pan sam zobaczy.

-Panie Wojtku. To, że Weronika poruszyła palcami nic nie oznacza.

-Jak to nic nie oznacza?

-Czasami podczas śpiączki takie rzeczy się zdarzają.

-Czyli to nie oznacza, że lada chwilę może się obudzić?

-Niestety nie. Bardzo mi przykro.

-Wojtek, nie załamuj się Weronika na pewno lada dzień się obudzi, jest silna.

-Mogę mieć do was prośbę?

-Jasne.

-Możecie zostawić mnie z nią samą.

-Już nas nie ma. Wyślę ci adres Sebastiana SMS-em.

-Dzięki.

Wena odfrunęła. Mam nadzieję, że szybko powróci. 

Mam 4 z matmy na koniec roku, wgl się tego nie spodziewałam. Szkoda mi teraz trochę, że nie starałam się z fizyki i będę miała jedną trójkę na świadectwie, ale trudno się mówi. 

Dajcie mi już weekend i mecze Polaków. Niech mnie ktoś zabierze na mecz do Łodzi, mam tak blisko, a nie mogłam kupić biletu i nie miałam z kim jechać lipa -.-