cz. 41

W szpitalu spędziłam kilka dni. Codziennie przy moim łóżku siedział Wojtek. Relacje między nami polepszyły się zdecydowanie. Postanowiłam, że dokończę sezon we Włoszech, a później postanowimy razem z Wojtkiem co dalej.

-Jesteś gotowa?

-Jeszcze pytasz? Mam już po dziurki w nosie tego miejsca. Jedyną rzeczą o której teraz marzę jest zaśnięcie w moim łóżku.

-Zaczekaj chwilkę, ja pójdę po wypis, a ty dokończ pakowanie.

Po chwili Wojtek stał ponownie obok mnie.

-Może jednak wrócisz ze mną do Polski?

-Ustaliliśmy coś.

-Nawet nie wiesz jak smutno jest tam bez ciebie.

-Bardzo dobrze, że mnie tam nie będzie przez jakiś czas przynajmniej docenisz mnie jak wrócę.

-Może pójdziemy dzisiaj do kina?

-W sumie czemu nie.

-Zaniesiemy tylko twoje rzeczy do mieszkania i idziemy.

15 miut później staliśmy pod mieszkaniem Sebastiana.

-Drzwi nie chcą się otworzyć.

-Może Sebastian jest w domu?

-Powinien być na treningu – nacisnęłam delikatnie klamkę i drzwi otworzyły się – dziwne. Weszłam z Wojtkiem do salonu, a tam siedziała cała żeńska i męska drużyna Trentino.

-Niespodzianka! - wszyscy obecni w salonie zaczęli mnie przytulać.

-Nawet nie wiesz jak bardzo się cieszymy, że już wszystko w porządku, bardzo nam ciebie brakowało.

-Mi was też.

Jedyną osobą, której brakowało w mieszkaniu Sebastiana był Emanuel. W sumie to bardzo dobrze nie mam ochoty go oglądać. Z resztą znając jego to zacząłby rzucać jakieś komentarze w kierunku Wojtka, a tego wolałabym uniknąć.

-Swoją drogą całkiem przystojny ten twój Wojtek – uśmiechnęła się do mnie Alice.

-No ba, w końcu mój.

Wiecie co, będziemy musieli was opuścić. Wybieramy się z Wojtkiem do kina, w końcu to jego ostatnie chwile we Włoszech i chcemy wykorzystać je jak najlepiej.

-Jasne, to zrozumiałe. Lećcie. Mam nadzieję, że zobaczymy się jutro na treningu?

-Oczywiście, nie mam zamiaru tracić kolejnego dnia.

-Idź się przebrać, po kinie idziemy do restauracji.

-Musimy?

-Nie musimy, ale zrobisz to dla swojego kochanego chłopaka prawda?

-Jasne – musnęłam delikatnie jego usta i zniknęłam w swoim pokoju.

Dodaję kolejną, mam nadzieję, że komuś się spodoba :)
Pozdrawiam serdecznie :)