45

Następnego dnia obudziłam się wcześnie rano. Postanowiłam, że przygotuję pożegnalne śniadanie dla Sebastiana, w końcu muszę mu się jakoś odwdzięczyć za to, że się mną zajął przez ten cały czas. Kończyłam robić posiłek gdy do kuchni wszedł Sebastian w samych bokserkach.

-Mógłbyś się ubrać przynajmniej – rzuciłam ze śmiechem

-Nie ma takiej potrzeby i tak nie zwracasz uwagi na żadnego faceta tylko na Wojtka. Szczęściarz z niego.

-No ja myślę.

-Co dobrego zrobiłaś?

-Pożegnalne śniadanko, mam nadzieję, że będzie ci smakowało.

-Nie ma innej opcji. Odwieźć cię na lotnisko?

-Jakbyś mógł, nie chce mi się tłuc po mieście taksówką.

-O której masz ten samolot?

-Za dwie godziny.

-To lepiej idź się już szykuj bo znając ciebie to możesz się nie wyrobić.

-Aleś ty zabawny. Odwiedzisz mnie kiedyś w Polsce?

-Przecież przyjadę na mistrzostwa, wtedy się zobaczymy.

-Przyjedź wcześniej, będę tęskniła.

-Ja też będę za tobą tęsknił mała, nawet nie wiesz jak bardzo.

-To jak przyjedziesz?

-W sumie to i tak nie będę mógł grać w kilku pierwszych meczach ligi światowej, może wtedy wpadnę do Polski. Co ty na to?

-Genialnie.

-Ale teraz naprawdę idź się już szykuj.

-Ok, ale obiecaj mi jeszcze jedno.

-Nie będę obiecywał nic w ciemno. O co chodzi?

-O Alice, widzę, że ci się podoba. Umów się z nią.

-Wcale mi się nie podoba.

-Jasne, a ja jestem królowa angielska. Dobrze widzę jak na nią patrzysz, ona na ciebie zresztą też.

-Myślisz, że się jej podobam?

-Nie mogę wypowiadać się za nią, ale uważam, że zawsze warto spróbować. Inaczej zawsze będziesz pluł sobie w brodę, że nie spróbowałeś.

-Masz rację, zadzwonię do niej zaraz po twoim wyjeździe.

-Na pewno?

-Słowo harcerza.

-Byłeś chociaż harcerzem?

-No nie, ale przecież tak się mówi. Nie łap mnie za słówka, zadzwonię do niej, a po spotkaniu zdam ci dokładną relację. Może być? Zadowolona pani?

-Jasne, że zadowolona. Będzie mi was wszystkich brakować. Chociaż nie wszystkich, Emanuela nie będzie mi brakować.

5 komentarzy i kolejna część jutro :)